''Από Μακριά Και Αγαπημένοι''

     Βγάζω σπυριά και μόνο στο άκουσμα αυτής της λέξης. Φωνές και καυγάδες μου έρχονται στ'αυτιά απλά και μόνο γιατί από τη δική μου εμπειρία απόστασης μόνο αυτό μου έμεινε για να θυμάμαι... Ας δούμε όμως τα πράγματα λογικά: Η αρχή του προβλήματος , τότε που ακόμα δύο άνθρωποι αγαπιούνται αλλά ο ένας από αυτούς αναγκάζεται να φύγει.. Και φυσικά δεν μιλάμε για τις ''ελεύθερες'' σχέσεις που εξ αρχής έχουν ως βάση την απόσταση, αυτές είναι έτσι και αλλιώς καταδικασμένες.

     Η απομάκρυνση από τα άτομα που αγαπάμε σίγουρα πονάει. Σε αναγκάζει να μάθεις να ζεις αλλιώς. Σε έναν νέο ψυχόκοσμο όπου οι βραδινές αγκαλιές χάνουν τη θέση τους από ένα ''σε χρειάζομαι'', και το sex δίνει τη δική του θέση σε ατελείωτες ώρες μπροστά στη κάμερα του skype...

    Τον πρώτο καιρό η κλασσική καραμέλα είναι δεδομένη: ''ΕΜΕΙΣ θ'αντέξουμε....είμαστε ερωτευμένοι.....δυνατοί......'' και δεν διαφωνώ ότι το πιστεύουν.....

    Το κακό στην όλη υπόθεση είναι πως οι αλλαγές έρχονται σιγά σιγά.....λίγο λίγο....τόσο που δεν τις παρατηρείς, δεν τις καταλαβαίνεις παρά μόνο όταν νιώσεις τον πάτο κάτω από τα πόδια σου...μόνο όταν βαλτώσεις.... Το καταλαβαίνεις εκείνες τις στιγμές που πιάνεις τον εαυτό σου να τσιρίζει σε ένα ακουστικό γιατί εκείνος ετοιμάζεται να βγει με τους νέους συναδέλφους ενώ εσύ έχεις ήδη στηθεί στη κάμερα και περιμένεις την πολυπόθητη κλήση του...

    Και περνάνε οι μέρες, και περνάνε οι μήνες και στη χειρότερη περνάνε τα χρόνια ώσπου συνειδητοποιείς πως άλλαξες, πως σε άλλαξε αυτή χωρίς να το θες, αυτή η αναθεματισμενοαπόσταση, και από έναν άνθρωπο ερωτευμένο σε μετέτρεψε σε έναν άνθρωπο μόνο....

    Αν το πολύ μαζί σκοτώνει τότε ένα έχω να πω.....Καλύτερα νεκρή...........