Παρασκευή 1 Φεβρουαρίου 2013

My (compl) EX

   Ένα μεγάλο κομμάτι τόσο των σχέσεων όσο και των ανασφαλειών  μας είναι οι πρώην. Οι δικοί μας πρώην, οι δικές τους πρώην, η πρώην του πρώην, ώ πρώην!!!!!! 
    Τα όρια του γυναικείου μαζοχισμού φτάνουν μακριά και μόνο στην ιδέα πως κάποια άλλη κατείχε τα πρωτεία πριν από εμάς, πως κάποια άλλη πρόλαβε... Και είμαστε και μεις οι αυθόρμητες, που από επιλογή δεν θέλουμε να ξέρουμε τίποτα γιατί βγάζουμε νύχια με το παραμικρό, είναι όμως και κάτι άλλες που ως επί το πλείστον γιορτάζουν 25 Νοέμβρη οι οποίες περνάνε από Ιερά Εξέταση το ταίρι τους αν τολμήσει να πει έστω και μία καλημέρα σε κάποια άλλη.
     Και ενώ η αγάπη είναι η μόνη δύναμη που μπορεί να καταρρίψει τους μαθηματικούς νόμους αφού όταν διαιρείται πολλαπλασιάζεται, όλες μας συνεχίζουμε να αναλωνόμαστε σε τέτοια τιποτένια ζητήματα, όλες μας θέλουμε να ερχόμαστε πρώτες και ας προτιμάμε τους άντρες έμπειρους....
Ουφ.....Μπερδεύτηκα......
Έλα όμως που ούτε και εμείς είμαστε αθώες...
Γιατί  είναι βολικό να κατηγορούμε τον άλλο για τάχα μου στραβοπατήματα και να κοιτάμε περίεργα ακόμα και τη μικρή του ξαδερφούλα που έκατσε στα πόδια του, τι γίνεται όμως όταν χτυπήσει και το δικό σου τηλέφωνο και είναι εκείνος;;; Εκείνος που σε γέμισε ανασφάλειες, εκείνος που σε έκανε να καπνίζεις σαν Κουβανός και να τρέχεις πάνω κάτω στη γειτονιά  σαν τη τρελή του χωριού για να χάσεις τα περιττά και να του αρέσεις;;; (η γειτόνισσα ακόμα με κοιτάει λοξά)....
      Σαν γνήσια θηλυκά, σε μία τέτοια περίπτωση, όταν ο άμοιρος νυν ρωτήσει: <<γιατί σε παίρνει ακόμα τηλέφωνο;;;>> εμείς απαντάμε: <<Έλα μωρό μου, μην γίνεσαι υπερβολικός>> και ας έχουμε προκαλέσει 3ο Παγκόσμιο για το δικό του παραπτωματάκι...(καημένοι και αυτοί, τι τραβάνε...).
      Κατ'εμέ..... Κακώς.....
Απλά και μόνο γιατί οι πρώην είναι σαν το τσιγάρο.... Νιώθεις ότι σου είναι απαραίτητοι μέχρι τη στιγμή που θα συνειδητοποιήσεις πως σε καταστρέφουν....


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου