Τετάρτη 27 Φεβρουαρίου 2013

 Προς το παρόν απών...


   Σπάω το κεφάλι μου να θυμηθώ πότε ήταν η τελευταία φορά που είχα μια σχέση νορμάλ....μία σχέση που μου έδινε ότι ήθελα τη στιγμή που το ήθελα, κάποιον που μου έκανε τα χατίρια χωρίς πρώτα να μου βγάλει τη πίστη ανάποδα....τελικά μάλλον δεν είχα ποτέ μου μια τέτοια σχέση...Πάντα έγραφα το ίδιο πράγμα στο ημερολόγιό μου...ΑΠΩΝ......Τι και αν δίνεσαι με όλο σου το είναι σε κάποιον άνθρωπο, τι και αν γίνεσαι μοκέτα Μοιραράκη για χατίρι του, (μην πω μπουχάρα..), σπάνιες είναι οι περιπτώσεις που και εσύ και αυτός και το σύμπαν και οι πλανήτες συγχρονίζονται... Και τι και αν είσαι ακόμη 20 ή 30 ή οι θειές σου στο χωριό ξεσκονίζουν το ράφι που θα κάτσεις....
   Δύσκολες οι σχέσεις σήμερα, σε μία εποχή που όλοι σφίγγουν το χέρι, ακόμα και όταν δεν τους ζητάς λεφτά...Και αν ακόμη πιστεύεις πως όλα συννομώτησαν και ήρθε επιτέλους ο William, μην γελιέσαι....Πριγκήπισσα θα παντρευτεί και αυτός στη τελική....
    Αν ψάχνεις κάποιον που θα είναι γλυκός, ρομαντικός και ταυτόχρονα brutal, κάποιον που θα σου ανοίγει τη πόρτα και θα σου κάνει χειροφίλημα και θα σε πηγαίνει εκρδομές, ταξίδια αναλαμβάνοντας τα πάντα μόνο και μόνο για να σε βλέπει χαμογελαστή, κάποιον που αργότερα θα γίνει υποδειγματικός πατέρας και σύζυγος, με φυσιολογικό ωράριο στη δουλειά του που θα σε βοηθάει και στις δουλειές του σπιτιού, θα συμπαθεί τους γονείς σου και τους φίλους σου ακόμα και αν εσύ δεν θέλεις να βλέπεις τους δικούς του ούτε ζωγραφιστούς, κάποιον που δεν θα μοιάζει σε τίποτα με τους προηγούμενους ψευτόμαγκες που όλη μέρα σου πηδούσαν τη ψυχολογία και τελικά στα φορέσαν κιόλας στο λέω με απόλυτη σιγουριά: Δεν θα τον βρεις ποτέ!!!!Αρκέσου σε κάτι όχι τόσο σύνθετο, όπως σε κάποιον που απλά θα σε καταλαβαίνει....
    Γιατί καλές είναι οι υψηλές προσδοκίες αλλά το τραγικότερο λάθος που κάνουμε όλες είναι ότι ερωτευόμαστε  το χαμόγελό του και τον παντρευόμαστε ολόκληρο....Αν κάποιος δεν σου κάνει από την αρχή μην βασανίζεσαι....Αν δεν είναι εκεί όποτε τον χρειάζεσαι, αν δεν σε υπολογίζει και δεν σε υποστηρίζει μην ελπίζεις πως μια μέρα θα κατέβει ο Μωυσής, θα του δώσει τη φώτηση, θα γίνει το θαύμα και μετά θα έρθουν και οι μέλλισες και θα πάτε και γονατιστοί στη Τήνο να εκπληρωθεί το τάμα....Αυτά για εκείνους που αλλάζουν στη πορεία, για εκείνους που άλλα έδειχναν στην αρχή και άλλα σου βγάλαν μετά....Για εκείνους που από την αρχή ήταν έτσι και παρόλ'αυτά έμπλεξες μαζί τους ένα έχω να σου πω...Καλά να πάθεις!!!Δεν βλέπεις εμένα πως κατάντησα???Να κάθομαι μόνη και πάλι, λύνοντας τα ψυχοσωματικά μου μπροστά σε μία οθόνη με πολλά χρώματα και καμία ουσία????Μην αναλώνεστε....Δεν αξίζει τον κόπο....Τα πιο ωραία και τα πιο μεγάλα έρχονται όταν δεν τα περιμένεις.....
    

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου